مقدمه صرع یکی از بیماری های اعصاب نسبتا شایع در مغز می باشد، تعیین و مقایسه تغییرات الگوی الکتروانسفالوگرافیدر فازایکتال و اینترایکتالبیماران مبتلا به صرع های داخلی لوب تمپورال و صرع های ناشی از سایر ضایعات در خارج لوب تمپورال(نئو کورتکس). روش کار در این مطالعه مقطعی-توصیفی تعداد 80 بیمار شناخته صرع لوب گیجگاهی داخلی و خارجی که شرایط ورود به مطالعه را داشتند شرکت کردند، سپس از بیماران EEG مونیتورینگ گرفته شد و نتایج EEG در دو گروه صرع گیجگاهی داخلی و خارجی مقایسه شد. نتایج طبق نتایج بدست آمده از آنالیز داده های بیماران، در تقسیم بندی نوع تشنج اختلاف معنی داری در نوع تشنج، سابقه تومور یا تروما یا هیپوکسی و مدت زمان سابقه تشنج بین دو گروه بیماران (صرع لوب گیجگاهی داخلی و خارجی) وجود نداشت (05/0 > p). محل شروع موج ایکتال در 5/52% بیماران در ناحیه گیجگاهی چپ و موج شروع ایکتال در 75/58% بیماران موج Slow بود، همچنین بین دو گروه بیمارن از نظر محل شروع موج ایکتال و موج شروع ایکتال اختلاف معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری طبق نتایج بدست آمده، EEG روش مناسبی برای تشخیص صرع لوب گیجگاهی می باشد ولی جهت تمایز نوع صرع گیجگاهی داخلی و خارجی کمکی نمی کند و به منظور افتراق این دو صرع بررسی EEG به تنهایی کمک کننده نیست و نیازمند روش های تشخیصی دیگر است.

زمینه و هدف: ارزیابی شناخت، از مسایل اساسی مورد بررسی در برنامه جامع صرع می باشد. از این رو در این پژوهش، وضعیت حافظه بیماران صرع لوب گیجگاهی مقاوم به درمان، قبل از تصمیم گیری برای عمل جراحی مورد ارزیابی قرار گرفت.مواد و روش ها: در این پژوهش مورد - شاهدی، جامعه شامل 20 بیمار صرع لوب گیجگاهی راست و 20 بیمار صرع لوب گیجگاهی چپ بود. این افراد از میان بیماران مبتلا به صرع لوب گیجگاهی مقاوم به درمان بستری در بخش صرع بیمارستان کاشانی به عنوان گروه آزمایشی انتخاب شدند. 20 نفر بهنجار از میان ملاقات کنندگان بیماران به عنوان گروه شاهد، با دامنه سنی 15 تا 35 سال، انتخاب گشتند. نمونه گیری برای گروه بیمار در دسترس و برای گروه بهنجار به روش تصادفی ساده انجام شد و آزمون حافظه Wechsler بر روی آن ها اجرا گردید. داده ها به روش تحلیل واریانس چند متغیره مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: در مجموع از نظر زیر مقیاس های حافظه، میان سه گروه صرع لوب گیجگاهی راست، صرع لوب گیجگاهی چپ و بهنجار تفاوت معنی دار وجود داشت (0.001>P). همچنین در زیر مقیاس های کنترل ذهنی، حافظه منطقی، تکرار ارقام و ترسیم تصاویر، میان گروه بهنجار و دو گروه بیمار صرع لوب گیجگاهی راست و چپ تفاوت معنی دار دیده شد. اما در عملکرد بیماران مبتلا به صرع لوب گیجگاهی راست و چپ در نمرات حاصل از آزمون حافظه Wechsler تفاوت معنی داری دیده نشد.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که وجود مشکل در کارکرد حافظه بیماران صرع لوب گیجگاهی در مقایسه با افراد بهنجار توسط مقیاس حافظه Wechsler قابل تشخیص است.

1مقدمه: این مقاله روشی جدید برای تشخیص بیماری آلزایمر بر اساس ویژگی­ های تصاویر تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) ارائه می­ کند. تصاویر MRI با حداقل 3 تسلا و ضخامت 3 میلی­متر برای تعیین پلاک­ های پیری و کلاف­ های مارپیچی ثبت می ­شود. روش کار: ویژگی های تصاویر MRI مانند آتروفی لوب گیجگاهی میانی، حجم ماده سفید، حجم ماده خاکستری، مایع مغزی نخاعی و عدم تقارن تعیین می شود. افراد به سه گروه افراد سالم، بیماران خفیف و شدید تقسیم شدند. عدم تقارن و میانگین آتروفی لوب گیجگاهی با پیشرفت بیماری آلزایمر افزایش می ­یابد، زیرا میزان آسیب به لوب گیجگاهی در تصاویر MRI بیماری آلزایمر افزایش یافته است. یافته­ها: صحت نتایج شبکه عصبی Elman با ویژگی های استخراج شده از تصاویر MRI با صحت نتایج شبکه عصبی کانولوشنی مقایسه می شود. صحت نتایج با ترکیب ویژگی­ ها در افراد سالم 82/5 درصد بود. در بیماران آلزایمر خفیف 86/5 درصد و در بیماران آلزایمر شدید 94/5 درصد است. نتیجه­گیری: بالاترین صحت نتاج در گروه بیماران مبتلا به آلزایمر شدید و مناسب ترین ویژگی در بین ویژگی های تصاویر MRI، میزان آتروفی لوب گیجگاهی داخلی است. استفاده از شبکه عصبی کانولوشنی نشان می­ دهد که صحت نتایج در گروه سالم 98 درصد، در گروه خفیف 97/7 درصد و در گروه بیماران شدید 97/5 درصد است. این نتایج نشان می­ دهد که عملکرد شبکه عصبی کانولوشنی در مقایسه با شبکه عصبی Elman دارای صحت نتابج بیشتری است.

مقدمه: صرع یک اختلال اولیه شبکه عصبی می باشد که با تشنج های برگشت پذیر و غیر قابل پیش بینی شناسایی می شود. صرع نه تنها با تغییرات مشخص در کانال های یونی بلکه با غیر طبیعی بودن در بیان پروتئین های سیناپس نیز شناسایی می شود. گزارش شده است که بیان پروتئین های هدایت آکسونی در مدل های تجربی صرع تغییر پیدا می کند. در این نامه به سردبیر، ما تغییرات پروتئین های هدایت آکسونی را مرور و بحث می کنیم.نتیجه گیری: به طور کلی دانش جدید در مورد اختلال در تنظیم پروتئین های هدایت آکسونی ممکن است به راهکارهای درمانی جدید برای صرع کمک کند.

مقدمه: با وجود تلاش برای یافتن یک ترکیب مناسب از داروهای ضد صرع لوب گیجگاهی، 30 درصد از بیماران مبتلا به این بیماری نسبت به درمان دارویی مقاوم هستند. انجام ارزیابی های روان شناسی عصبی در حوزه های مختلف، از بخش های اساسی در هر برنامه جامع صرع، به خصوص قبل از تصمیم گیری برای عمل جراحی درمانی صرع است. در این مطالعه به بررسی مطالعات انجام شده در این خصوص پرداختیم.روش ها: در این مطالعه با جستجو در منابع معتبر آزمون ها و ابزارهای معتبر و پایا که در انجام ارزیابی های روان شناسی عصبی در حوزه های مختلف در برنامه های جامع صرع مورد استفاده قرار می گیرند تعیین و همراه با نقاط ضعف و قوت ارایه شد.یافته ها: تست هوش Wechsler، تست حافظه Wechsler memory scale III، آزمون های یادگیری کلامی، تست شکل پیچیده Rey-osterrieth، آزمون های روانی کلامی و آزمون نام گذاری، آزمون های روانی طراحی (ترسیمی) و کارکرد پیوسته، آزمون دو بخشی دنباله ها، آزمون دسته بندی ویسکانسین، تکالیف ضربه زدن انگشت و نقطه گذاری و آزمون جااندازی در تخته سوراخ دار از پر کاربردترین آزمون های ارزیابی های روان شناسی عصبی در حوزه های مختلف است.نتیجه گیری: در هر برنامه جامع صرع، روان شناسی عصبی به عنوان راهبردی تکمیلی جهت ارزیابی وضعیت شناختی موجود جایگاه ویژه ای دارد که با استفاده از مجموعه آزمون ها به بررسی حوزه های مختلف شناختی می پردازد. بر اساس توانمندی ها و ضعف های شناختی و رفتاری که از طریق ارزیابی های روان شناسی عصبی به دست می آید، بخشی از تصمیم گیری های مهم در مدیریت صرع مقاوم به درمان از جمله تعیین داوطلبان عمل جراحی، پیش بینی خطرات بالقوه و تعیین سودمندی و اثربخشی درمان ها و بازتوانی صورت می پذیرد.

زمینه و هدف: ناهنجاری هایی که در ساختار کورتکس مغز بیماران مبتلا به صرع لوب گیجگاهی وجود دارد به وسیله تصاویر تشدید مغناطیسی(MRI) قابل شناسایی است. اما با این وجود بسیاری از این بیماران حتی چند سال پس از بیماری MRI طبیعی دارند. هدف از مطالعه حاضر بررسی و مقایسه ضخامت کورتکس مغز بیماران مبتلا به صرع لوب گیجگاهی چپ و راست با افراد سالم با استفاده از تصاویر MRI است. مواد و روش ها: در مطالعه مورد شاهدی حاضر از تصاویر MRI 14فرد مبتلا به صرع لوب گیجگاهی راست، 19 فرد مبتلا به صرع لوب گیجگاهی چپ و 20 فرد سالم استفاده شد. میانگین ضخامت کورتکس مغز این بیماران با کمک نرم افزار FREESURFER محاسبه شد. در نهایت با استفاده از آزمون یوی من-ویتنی نواحی مختلف از کورتکس مغز متاثر از بیماری صرع در سطح 05/0 از معیار نرخ کشف اشتباه، مشخص و معرفی شد. یافته ها: بیماران مبتلا به صرع لوب گیجگاهی چپ در مقایسه با افراد سالم در لوب سینگولیت، قدامی، پس سری و آهیانه ای ضخامت کورتکس کمتری داشتند. آتروفی ضخامت کورتکس در بیماران صرع لوب راست نسبت به افراد سالم در نیمکره راست در لوب پس سری در ناحیه lateral occipital دیده شد. بین میانگین ضخامت کورتکس مغز در بیماران صرع لوب گیجگاهی راست و چپ اختلاف معنی داری دیده نشد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان دهنده وجود تغییر و اختلال در ضخامت ماده خاکستری در نواحی مختلف کورتکس مغز بیماران صرع لوب گیجگاهی به عنوان اثرات این بیماری بر روی کورتکس مغز بود.

زمینه و هدف: ملاحظات روان شناختی می تواند به واسطه بهبود وضعیت جسمی، روانی و اجتماعی سهم به سزایی در ارتقای کیفیت زندگی بیماران مبتلا به صرع داشته باشد. هدف این پژوهش تعیین اثر بخشی آموزش گروهی مدیریت استرس با رویکرد شناختی، رفتاری برکیفیت زندگی بیماران زن مبتلا به صرع لوب گیجگاهی بود.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه مورد شاهدی با پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری با گروه شاهد است. نمونه شامل 26 بیمار زن مبتلا به صرع لوب گیجگاهی با تشخیص متخصص مغز و اعصاب و الکتروانسفالوگرافی بود که به شیوه تصادفی ساده انتخاب شدند و به طور مساوی در 2 گروه آزمایشی و کنترل گمارده شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به صرع (QOLEE-89) استفاده شد که در پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری توسط افراد تکمیل گردید. درمان شناختی، رفتاری مدیریت استرس طی 10 جلسه و به مدت 2 ماه در گروه آزمایش انجام گرفت.یافته ها: میانگین نمرات کیفیت زندگی در گروه آزمایش به طور معنی داری نسبت به گروه شاهد افزایش پیدا کرد.نتیجه گیری: نتایج حاکی از اثر بخشی آموزش گروهی مدیریت استرس با رویکرد شناختی، رفتاری بر بهبود کیفیت زندگی بیماران زن مبتلا به صرع لوب گیجگاهی بود.

مقدمه و هدف: Lavandula dentata در ایران اسطوخودوس نامیده می شود. گزارش هایی مبنی بر اثرات ضد صرعی اسطوخودوس وجود دارد، ولی تا به حال گزارشی درباره اثر این گیاه بر صرع وجود ندارد. این مطالعه اثر Lavandula dentata بر تشنجات ناشی از پیلوکارپین را تحقیق کرده است. مواد و روش ها: 75 سر موش بزرگ آزمایشگاهی نر با محدوده وزنی 250-200 گرم به پنج گروه 15 تایی تقسیم شدند که شامل: 1-گروه کنترل سالین 2-گروه کنترل عصاره 3-گروه صرعی 4-گروه صرعی پیش درمان شده با تک دوز عصاره اسطوخودوس mg/Kg) 200) 5-گروه صرعی پیش درمان شده با دوزهای مکرر عصاره (mg/Kg 200). القای تشنجات در هر سه گروه اخیر با تزریق داخل صفاقی پیلوکارپین هیدروکلراید (mg/Kg 380) صورت گرفت. مالون دی الدیید (MDA) و گلوتاتیون مغز اندازه گیری شد. از نظر آماری از آزمون آنووای یکطرفه و یا آزمون کروسکال والیس و تست های تعقیبی مربوطه مثل توکی استفاده شد. نتایج: تجویز لاوندولا دنتاتا در گروه پیش درمان موجب تاخیر در بروز Status Epilepticus (SE)، کاهش طول مدت SE و کاهش میزان مرگ و میر نسبت به گروه صرعی شد. پیش درمان با عصاره میزان گلوتاتیون مغز را 24 ساعت پس از تجویز پیلوکارپین، به طور معناداری افزایش داد ولی اثر مهاری بر میزان MDA نداشت. نتیجه گیری: لاوندولا دنتاتا شدت تشنجات و مرگ و میر ناشی از SEالقاشده توسط تجویز پیلوکارپین را به طور معنی داری کاهش داد. به نظر می رسد افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی مانند افزایش گلوتاتیون مغز تا حدودی مسیول چنین نتایجی باشد.

زمینه و هدف: صرع لوب گیجگاهی از شایع ترین سندرم های صرعی در بزرگسالان است. برخی از این بیماران با وجود عملکرد شنوایی محیطی طبیعی، دچار اختلال شنوایی مرکزی از جمله اختلال پردازش زمانی هستند. آزمون فاصله در نویز از آزمون های جدید برای ارزیابی وضوح زمانی است. هدف از این مطالعه ارزیابی وضوح زمانی در افراد مبتلا به صرع لوب گیجگاهی یک طرفه بود.روش بررسی: در این پژوهش مقطعی - مقایسه ای، 25 فرد مبتلا به صرع لوب گیجگاهی (11 نفر مبتلا به صرع لوب گیجگاهی نیمکره راست و 14 نفر مبتلا به صرع لوب گیجگاهی نیمکره چپ) و 18 فرد هنجار در محدوده سنی 50-15 سال با آزمون فاصله در نویز مورد ارزیابی قرار گرفتند. پارامترهای آزمون فاصله در نویز با آزمون آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل و بین سه گروه مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: اختلاف معنی داری در گوش راست، گوش چپ و میانگین دو گوش آستانه تقریبی و درصد پاسخ درست آزمون فاصله در نویز بین گروه های مبتلا به صرع لوب گیجگاهی و گروه هنجار مشاهده شد (p<0.05). اما اختلاف بین گروه مبتلا به صرع لوب گیجگاهی نیمکره راست و صرع لوب گیجگاهی نیمکره چپ معنی دار نبود.(p>0.05) نتیجه گیری: کمتر بودن میزان درصد پاسخ درست و بیشتر بودن مقدار آستانه تقریبی در افراد مبتلا به صرع لوب گیجگاهی در مقایسه با افراد هنجار نشانگر اختلال در عملکردهای پردازش زمانی و به ویژه وضوح زمانی است که احتمالا به دلیل درگیری ساختارهای مرتبط با پردازش زمانی است.